Oproep voor gedeprimeerde gedichten!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je gedicht op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij
plaatsen je gedicht, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze
site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang
en precies als de vloed van je tranen.
DOFFE OGEN
tranen over mijn hart,
van de pijn de ik je aandeed
van jouw liefde, die ik heb verspeeld.
zoveel pijn deed ik jou, dat je niet meer van me kon houden
mijn frustratie uitte ik naar jou,
want alleen bij jouw kon ik verdrietig zijn.
alleen bij jouw kon ik mezelf zijn...
gefrustreerd, verdrietig, wanhopig en bang.
zoveel pijn had ik en alleen bij jouw kon ik het kwijt.
maar de prijs was hoog, veel te hoog.
ik verspeelde jou liefde voor mij
met elke schreeuw en vloek
en je dreef steeds verder weg
ik zag het gebeuren en deed niks,
Ik schreeuwde maar door.
en ik zag je roepen, roepen naar mij.
je schreeuwde dat je van me hield, maar ik hoorde niks.
te diep verzonken in mijn eigen verdriet.
totdat het op was, je liefde was op.
en je mooie ogen werden steeds grijzer en doffer.
zelfs de liefde voor jezelf, leverde je in om nog iets te kunnen
redden.
je stopte met school en genieten van het leven.
dat alles om je laatste energie en liefde in mij te steken.
en ik snapte er niks van,
begreep niet dat die kleine dingen je zoveel pijn deden.
durfde niet te praten, want ik was bang voor alle narigheid die eruit
zou komen.
wilde ik je niet aandoen. terwijl ik nu weet,
dat je het makkelijk aan zou kunnen.
veel makkelijker dan dit...
en hier zit ik dan, als een blok beton.
koud, leeg en eenzaam.
met stomheid geslagen hoe het ooit zover heeft kunnen komen.
en toch goed wetende dat het echt voorbij is.
zo versteend dat ik niet eens kan huilen.
wetende dat die mooie ogen en glimlach,
niet meer door en voor mij zullen schitteren en stralen.
verscheurd is mijn hart en alles wat erin zit.
doordat ik nu niet meer bij jou mag zijn.
en god wat had ik graag weer een kans gewild,
om te laten zien dat die gruwelijke pijn die ik nu voel,
alleen maar bestaat uit liefde voor jou.
Maar nu moet ik betalen, de rekening is voor mij deze keer.
en ik reken elke seconde af,
die ik niet bij je kan zijn...
Zo, heb ik na al die jaren van leegheid, er toch even een gedicht uit
gegooid.
kan nog wel een velletje of 100 gebruiken, maar daar zit jij ook niet
op te wachten.
En mijn goedkope albert heijn toetsenbord ook niet denk ik.
Dit schreef ik net nadat ik je had gesproken.
Blij dat we dat hebben gedaan, nu weet ik tenminste wáárom ik zo'n
stomme klootzak ben.
Nou, ik zal er maar een eind aan breien, want je wordt me flink beu, ik
kan het nu al voelen en ik ben niet eens in de buurt, haha! helemaal
niet grappig...
Dus... tot ziens prinsesje, ik zal voor altijd van je blijven houden,
wat jij, of anderen ook van me vinden of denken.
Pepijn
